Expert van Iraans Regime: Doodsdreiging voor 19 Miljoen Iraniërs Dreigt de Dood

 20 november 2017

Als de recente aardbeving in het westen van Iran zou hebben plaatsgevonden in Teheran, dan had Iran achter kunnen blijven met één miljoen doden en met 19 miljoen gewonde Iraniërs die wonen in een gebied van 14 duizend hectare van verwaarloosde stedelijke gebieden in het land.

Hoeveel mensen zullen er in Irans volgende grote aardbeving omkomen? Hoeveel kinderen  zullen wees worden en hoeveel huizen vernield?

In een artikel van Majid Rousta, bestuurslid van de Stadsconstructie en Renovatie Holding Maatschappij, schrijft op de door de staat gerunde website Sharefarda: “140 duizend hectare van Irans stedelijke gebieden zijn verwaarloosd, historische plekken of gebieden waar straatarme mensen wonen, een gebied waar meer dan 19 miljoen Iraniërs wonen. Bovendien zijn veel van deze locaties illegaal gebouwd en niet officieel geregistreerd”. 
Afgezien van alle problemen en kwesties die spelen bij verwaarloosde gebieden, worden de levens van meer dan 19 miljoen mensen bedreigd door natuurrampen als aardbevingen, overstromingen of zelfs zware regenval.

Wijzend op het aantal mensen dat gedood en gewond is bij de recente aardbeving in Kermanshah and Sarpol-e- Zahab, zegt Rousta: “Dit betekent dat 25% van Irans bevolking nu in gevaar verkeert. Wie weet waar en wanneer de volgende zware aardbeving het land zal treffen? Welke instelling is verantwoordelijk voor het oplossen van het vraagstuk van de verwaarloosde stedelijke gebieden van het land? Welke verantwoordelijkheid heeft de Minister van Wegen en Stadsontwikkeling als de enige geautoriseerde partij die verantwoordelijk is voor verwaarloosde gebieden? En wat zijn de verantwoordelijkheden van de gemeentes als lokale autoriteiten die zaken rond stedelijke ontwikkeling moeten behartigen? Wat is het geheim van een kalm, onbezorgd leven in zulke goed ontwikkelde landen als Japan, ondanks het feit dat zij in vergelijking met ons land veel zwaardere aardbevingen meemaken.

Als je bij het surfen op het net de schokkende beelden ziet van zoveel mensen die omkwamen in de laatste aardbeving in West-Iran zijn dergelijke vragen vast en zeker opgekomen in de hoofden van de meeste mensen.

Intussen zal hoogstens de eerstkomende maand over dit incident en over aanverwante ontwikkelingen gesproken worden, net zoals bij andere tragedies die Azerbeijan, Zuid Khorasan, Bam en Roudbar  in rouw gedompeld hebben. Naderhand zal dezelfde bouwwijze en hetzelfde stedelijk management doorgaan, waarbij niemand geeft om verwaarloosde gebieden en de potentiele dreiging die ze voor mensen vormen.

Bij een tragische gebeurtenis in de Zuid Iraanse stad Bam bleven bij een aardbeving met een kracht van 6.6 in slechts 12 seconden slechts 30.000 van de 90.000 stadsbewoners ongedeerd. Bijna 27.000 vrouwen, mannen, kinderen, jong en oud, kwamen om bij een aardbeving die met zo’n kracht tamelijk gewoon is en in landen als Japan het kleinste aantal gewonden veroorzaakt. En laten we niet vergeten dat er ook nog 30.000 anderen waren die hun gezin, huis en familie verloren bij het incident.

Daarna wijst Rousta op aardbevingen die in Japan voorkwamen, met de woorden: “Een aardbeving met dezelfde kracht als die welke vorige zondag West Iran trof, vond vorig jaar plaats in Japan in maart, met vergelijkbare timing en kenmerken. Volgens de vrijgegeven cijfers zijn er bij de aardbeving minder dan 500 gewonden gevallen en het dodental lag onder de 20.”

Stel je nu eens voor dat in plaats van Azgaleh het episch centrum van de recente aardbeving met een kracht van 7.2 iets verder weg lag in Kermanshah. Wat zou in dat geval het lot zijn van de bewoners van het verwaarloosde gebied van 1.000 hectare rond de stad?

Volgens het hoofd van Teherans gemeenteraad zijn er in de stad 4.000 verwaarloosde locaties.

 “Jammer genoeg worden de meeste steden op het platteland geconfronteerd met het  probleem van verwaarloosde gebieden.

Intussen is de kwestie van verwaarloosde gebieden genegeerd door de gemeente Teheran, aangezien men druk bezig was met het maken van snelle winst.” (Mehr, nieuwsagentschap van de staat, 13 november 2017)

Eerder al had de CEO van de Renovatie Organisatie van het regime erkend, dat er vanwege Teherans verwaarloosde gebieden een ramp zou plaats vinden die veel tragischer zou uitpakken dan de Plasco brand van vorig jaar, als een zware aardbeving de stad zou treffen.” (Mehr, nieuwsagentschap van de staat, 8 februari 2017)

In de tussentijd zei Ali Beiollahi, directeur van het Aardbevingsonderzoeksdepartement bij het ministerie van Wegen, Wonen en Stadsontwikkeling van het regime, in een interview met het staatsnieuwsagentschap ILNA op 14 november 2017: “Als een aardbeving met dezelfde kracht als die in de provincie Kermanshah in Teheran plaats vindt, zullen er 200.000 gebouwen totaal verwoest worden en instorten. Het instorten van zoveel gebouwen zal onherroepelijk zorgen voor één miljoen gewonden, inderdaad een echte ramp.”

Beiollahi hield vol dat “Er helaas veel nieuwe maar niet aardbevingsbestendige gebouwen in Teheran staan die tegen een beving met een kracht van 7, zoals die Kermanshah trof, niet bestand zijn.”

De secretaris van de Nationale Werkgroep Aardbevingen voegde hieraan toe: “De geschatte één miljoen gewonden als gevolg van een mogelijke aardbeving met een kracht van 7 in Teheran zou alleen al veroorzaakt worden door het instorten van gebouwen en het aantal zou zelfs groter kunnen worden, als er secundaire incidenten zoals explosies mee worden gerekend.” “Wanneer je secundaire dreigingen in ogenschouw neemt, zal het aantal gewonden na een aardbeving in Tehran onherroepelijk stijgen” zo beweerde hij.

Terwijl hij uitlegt dat er momenteel 200.000 vervallen gebouwen staan in Teheran, zegt Beitollahi: “Van de meer dan één miljoen geregistreerde huizen in Teheran liggen er 200.000 in verwaarloosde gebieden die onderhevig zijn aan nog meer vernietiging.” De secretaris van de Nationale Werkgroep Aardbevingen legde toen uit, dat de centrale en zuidelijke districten bij een mogelijke aardbeving in Teheran het ernstigst getroffen zouden worden en hij zei: “Er is voorspeld dat de districten 10, 11, 16, 17 en 18 de meeste schade lijden, aangezien die meer verwaarloosde gebieden hebben.”

“Er is nog een serieuze dreiging in Teheran, namelijk de gasexplosies die volgen op een aardbeving, zodat de regio Shahran zeker ernstig getroffen zal worden als gevolg van het feit dat daar talrijke gastanks staan” voegde hij er aan toe.

Autoriteiten bevestigen aan familie de terechtstelling van Jamal Mosavi

 Pas na een paar dagen werd de familie van Seyed Jamal Mosavi erover geïnformeerd dat hun zoon op 23 augustus terechtgesteld was in de Rajai-Shahr-gevangenis in Karaj, en daarna op een onbekende locatie begraven. Mosavi was op 16 augustus overgebracht naar een onbekende locatie, en de laatste keer door iemand gezien op 22 augustus. Op 27 augustus deed de bezorgde familie verwoede pogingen om meer te weten te komen over het lot van Seyed Jamal Mosavi, waarop de autoriteiten van de Rajai-Shahr-gevangenis in Karaj hen mededeelden dat hij op 23 augustus terechtgesteld was en dat zijn lijk ter begrafenis aan de veiligheidsdiensten was overgedragen.
Seyed Jamal Seyed Mosavi werd vanuit zijn gevangenisafdeling overgeplaatst onder het voorwendsel dat hij op 16 augustus naar een ziekenhuis gebracht zou worden, dit niet op diens eigen verzoek en ook zonder directe medische aanleiding, naar later bleek.
De familie van Seyed Mosavi bezocht hem op een maandag kort in de Rajai-Shahr-gevangenis in Karaj, omdat hen gezegd was dat zijn toestand kritiek was, waarop het hoofd van de gevangenis beweerde dat de gevangene naar het ziekenhuis was overgebracht wegens ademhalingsproblemen en astma.

De gevangene werd een week later, op dinsdag 22 augustus, naar zijn oorspronkelijke afdeling teruggebracht met verminkte en bloedende handen en voeten ten gevolge van eenzame opsluiting, geboeid en met gewichten en kettingen aan zijn ledematen.
Meegedeeld werd dat de gevangene buiten de gevangenis gebracht was, terwijl hij die periode van een week in die gevangenis in eenzame opsluiting gehouden werd met het oog op zijn terechtstelling en dat hij dus de hele tijd in diezelfde gevangenis gewoon op zijn terechtstelling wachtte.
Slechts een paar uur later werd hij vanuit zijn afdeling naar een onbekende locatie gebracht onder het voorwendsel van een bezoek aan het hoofd van de gevangenis.
En er is verder geen informatie over zijn lot sinds die 22^e augustus, de dag dat de gevangene voor het laatst gezien werd.
Zijn familie vertelde dat de gevangenisautoriteiten hen uiteindelijk informeerden dat hij in de Rajai-Shahr-gevangenis op 23 augustus in Karaj terechtgesteld was en dat zijn lichaam ter begrafenis overgedragen was aan de veiligheidsdiensten.
De locatie van zijn teraardebestelling is nog steeds niet meegedeeld aan de familie, alleen dat hij bij “Behesht Sakineh” in Karaj begraven was.
Ter nadere informatie: Seyed Mosavi werd gearresteerd in 2008 en ter dood veroordeeld op beschuldiging van “Moharebeh” door zijn contacten met salafistische groepen in 2009.
Het bewijs voor Moharebeh tegen hem was gebaseerd op zijn vriendschap met een zekere Shoursh Mehdi Khani, die gearresteerd en berecht was wegens gewapende acties.
Volgens een verklaring van Seyed Jamal Mosavi was “er geen bewijs voor enige betrokkenheid bij de activiteiten van Mehdi Khani, in welk stadium dan ook. Er is zelfs geen bekentenis.”
HRANA had met betrekking tot Shoursh Mehdi Khani bericht dat de gevangene ter dood veroordeeld was op beschuldiging van Moharebeh door Kamer 1 van de Revolutionaire Rechtbank van Sanandaj, voorgezeten door rechter Baba’i, en dat zijn vonnis bevestigd was door de Vierde Rechtbank van Beroep van de provincie Koerdistan.
De terechtstelling was voor 5 maart gepland, maar werd om onbekende redenen uitgesteld, tot zijn uiteindelijke terechtstelling in de Sanandaj-gevangenis op donderdag 30 juli 2009.
Seyed Jamal Seyed Mosavi werd op 13 juli 2016 van de Sanandaj-gevangenis overgebracht naar de Rajai-Shahr-gevangenis in Karaj.

Het Lenen Van Een Helpende Hand