Gepubliceerd op 27 mei 2018.
De armoede en het huren van kinderen aan de grenzen
van Teheran zijn onderwerp van een bittere bekentenis die een overheidsmedium
heeft afgelegd. Het regime, dat zichzelf aanvankelijk betitelde als “hoop voor
de armen” is precies hetzelfde regime dat nu zijn volk armoede, werkeloosheid,
inflatie en ongelijkheid heeft gebracht.
In dit rapport, dat op 16 mei 2018 werd gepubliceerd,
beschrijft een maatschappelijk werker de pijnlijke omstandigheden van een
familie waarbij de grootmoeder zorgt voor de kinderen van 2,5 en 4 van haar
onlangs overleden dochter; de 22-jarige dochter die op haar twaalfde uitgehuwd
werd, pleegde zelfmoord na 10 jaar van misère met een echtgenoot die aan drugs
verslaafd is en die haar ook verslaafd heeft gemaakt.
De jongen, Meysam, van 2,5, vraagt aan de maatschappelijk werker: “Ga jij mij meenemen?
En Mahnaz dan? U neemt haar toch ook mee?”
De maatschappelijk werker legt uit hoe Meysam aldoor
denkt, dat hij zal worden meegenomen door de bezoekers, om te gaan bedelen,
terwijl honger en dorst hem kwellen.
Meysam, die er getuige van was, hoe zijn moeder amper
twee maanden geleden zichzelf om het leven bracht, is bang voor dingen waar wij
ons zelfs geen voorstelling kunnen maken.
De vader van Meysam en Mahnaz, is aan drugs verslaafd en zoekt hen bijna nooit op en bij de zeldzame gelegenheden dat hij dat wèl doet, is dat slechts om ze mee uit bedelen te nemen.
Volgens een ander deel van het rapport:
Bumehen, which is a district
in Pardis County and 50 kilometres away from Tehran, seems like a completely
neglected place...a place where every corner is saturated with poverty and
addiction; a place where children are either unidentified, addicted, married,
or suffering from some kinds of a social problem. A place where Ali, an
addicted infant, was found in a lot of pain not so long ago. Here, many other
children like Ali, Meysam, and Mahnaz, are either at the risk of addiction, or
are already suffering from it.
Bumehen, een district in Pardis County en 50 km verwijderd van Teheran, lijkt op een totaal verlaten plek… een plek waar ieder hoekje is doortrokken van armoede en verslaving; een plek waar kinderen óf ongeïdentificeerd, verslaafd of gehuwd zijn, of lijden onder diverse soorten maatschappelijke problematiek. Een plek waar Ali, een verslaafde peuter, nog niet zo lang geleden werd aangetroffen, terwijl hij heel veel pijn leed. Hier staan vele andere kinderen, als Ali, Meysam en Mahnaz bloot aan het gevaar óf om verslaafd te raken of zij zijn al verslaafd.
Bumehen, een district in Pardis County en 50 km verwijderd van Teheran, lijkt op een totaal verlaten plek… een plek waar ieder hoekje is doortrokken van armoede en verslaving; een plek waar kinderen óf ongeïdentificeerd, verslaafd of gehuwd zijn, of lijden onder diverse soorten maatschappelijke problematiek. Een plek waar Ali, een verslaafde peuter, nog niet zo lang geleden werd aangetroffen, terwijl hij heel veel pijn leed. Hier staan vele andere kinderen, als Ali, Meysam en Mahnaz bloot aan het gevaar óf om verslaafd te raken of zij zijn al verslaafd.
De meeste huizen op deze plek zijn gebouwd op hoogtes;
eentje daarvan is een ruimte van 12 vierkante meter. Dit is het huis van een
gezin dat in zijn levensonderhoud voorziet met vuilnis en afval. Iedere dag,
verzamelt de vrouw van dit gezin op de berg afval voor het huis vuilnis en
verkoopt dat. De man van het gezin is niet in staat zijn huis uit te gaan als
gevolg van een auto-ongeluk een paar jaar geleden en hij zegt dat hij de
gemeente 500.000 Toman per maand moet betalen, enkel en alleen voor een
vergunning om afval te verzamelen. En dit terwijl zijn gezin hoogstens slechts
20.000 of 30.000 Toman per dag verdient.
Dit zijn maar enkele van de vele bestaande problemen
die het corrupte en onderdrukkende regime voor Iraniërs heeft gecreëerd.
Problemen die misschien mettertijd in de vergetelheid raken, maar dan ook alleen als de mensen in
opstand komen en het regime vernietigen.
